Een streng met elkaar verbonden metalen buizen barst uit het plafond, valt op de grond, stuitert omhoog en naar buiten en blijft hangen, alsof hij hartstochtelijk door een gigantische hand in de lucht is geschreven.Deze zogenaamde “Chorro”, of stroom, is eigenlijk de taal van de grillige, lang niet erkende Duits-Venezolaanse kunstenaar Gego (1912-1994), zijn nauwgezet gevestigdemetaaltaal.
Gego is het onderwerp van een groot reisretrospectief, Gego: Dimension of Infinity, dat tot februari 2023 te zien zal zijn in het Museo Jumex in Mexico-Stad. De tentoonstelling wordt in maart voortgezet in het Solomon R. Guggenheim Museum in New York en eindigt in het Guggenheim-museum in Bilbao.Ondertussen heeft galerie LGDR in Parijs zojuist een kunstenaarsenquête gelanceerd onder de naam Lines in Space.
Gego studeerde architectuur in Duitsland.Gego werd geboren in een progressieve, rijke joodse familie in Hamburg.Ze begon pas op 41-jarige leeftijd met het maken van kunst, geïnspireerd door haar partner, grafisch ontwerper en kunstenaar Gerd Leifert.Ondanks een late start van haar carrière maakte ze al snel een beroemde en invloedrijke artistieke carrière in haar adoptieland Venezuela, waar Gego onderdak vond nadat ze in 1939 het naziregime was ontvlucht.
Geïnspireerd door lokale filmkunst en geometrische abstractie, hield ze in 1977 een retrospectief in Sofia Imber, Caracas Museum of Contemporary Art.Haar openbare werken zijn nog steeds overal in Caracas te zien en ze heeft lesgegeven aan de Centrale Universiteit van Venezuela en aan de Neumann Foundation School of Design.
Chorros-installatie in het Barquisimeto Museum, 1985. Met dank aan LGDR, foto door Tony Russell.
“Onze missie is niet alleen om Gego te verkopen, maar ook om het publiek en de kennis van Gego uit te breiden”, zegt Emilio Steinberger, senior partner bij LGDR, die samen met mede-oprichter van galerie Dominique Levy de tentoonstelling in Parijs cureerde.Dit is de derde tentoonstelling van Gego's werk sinds LGDR in 2015 de eerste internationale commerciële galerie werd die met haar landgoed samenwerkte.
Van doorslaggevend belang voor de missie was een persoonlijke kennismaking met de werken van Gego.“Het is een heel poëtisch, subliem werk dat in het echte leven gewaardeerd kan worden”, voegt Steinberger toe.“Zo’n kortstondig draadsculptuur bestaat [op het net] niet.”
Gego staat bekend om haar kunst die geassocieerd wordt met "transparantie", en weigert haar creaties sculpturen te noemen, waarvan ze gelooft dat ze in vergelijking daarmee onverwoestbaar zijn.“Driedimensionale vormen van massieve materialen.Nooit wat ben ik aan het doen!”zij schreef.
Daartoe verkent ze op speelse wijze de draad als een “autonome” entiteit, die vanuit haar is ontwikkeldarchitectonischen technische achtergrond aan het Stuttgart Institute of Technology, waar ze een van de laatste was in de “Night of Broken Glass” of “Night of the Crystals”.Een tentoonstelling in het Kunstmuseum Stuttgart eerder dit jaar richtte zich op de impact die haar technische achtergrond had op haar unieke beeldtaal.
“Als architect heb ik geleerd lijnen te trekken met een duidelijke betekenis die vorm of ruimte definiëren, als symbolen van beperkingen die nooit een eigen leven leiden.Vele jaren later ontdekte ik de charme van de lijnen zelf”, schrijft ze.“Soms is de lijn in het midden net zo belangrijk als de lijn zelf.”
Gego werkt aan de Chorros-installatie in het Barquisimeto Museum, 1985. Met dank aan LGDR, foto door Tony Russell.
Een van de hoogtepunten van de tentoonstelling in Parijs was de vrijstaande “Chorro” die Gego in 1979 begon te produceren, een van de ongeveer vijftien grotere releases in zijn soort.Waar ze later haar innovatieve ‘Reticulárea’ (wat ‘netwerkgebieden’ betekent) aan toevoegde, bestaande uit driehoekige gaasstructuren bestaande uit dunne draden of dunne staven in gevlochten netten met verschillende geometrieën.‘Rasterzones’ kunnen zich openen en een kamer vullen als spontane constellaties, of naar beneden vallen als een wandtapijt.Ze zijn onregelmatig, organisch, kwetsbaar en kosmisch omdat het metaalachtige energieën zijn die in de ruimte trillen.In tegenstelling tot netwerken hebben ze geen echt centrum, begin, einde of duidelijke definitie.
Mede dankzij, zoals zij het zelf zegt, haar werk ‘doe-gebaseerd’ en ‘creëren voor de lol’, heeft Gego de neiging artistieke categorieën en trends te mijden.Van de jaren vijftig tot de jaren tachtig kruiste het stromingen die de Zuid-Amerikaanse kunstscène bestormden, maar deze omzeilden.Deze omvatten kinetische kunst, met haar vrienden, waaronder Jesús Rafael Soto en Carlos Cruz-Diez, en geometrische abstractie door Alejandro Otero, evenals regionale concrete kunststromingen.
“Ze was ooit erg prikkelbaar en kon van alles zijn”, herinnert haar kleindochter Esther Crespin Gunz zich bij de opening van LGDR, die gemakkelijk herkenbaar was vanwege de familiegelijkenis.Gego is introvert en bespreekt zelden haar kunst met haar familie en werkt het liefst zelfstandig, hoewel uit nieuw onderzoek van het Stuttgart Museum of Art blijkt dat ze heeft samengewerkt met andere kunstenaars, waaronder de Venezolaanse danseres en choreografe Sonya Sonoha.
“Toen ze roestvrij ontdektestaalWire kon ze alleen werken en was ze van begin tot eind heel spontaan en direct, omdat ze niemand anders nodig had om erachter te komen wat ze aan het doen was”, zegt Crespin, een architect en een van de oprichters.de Fondación Gego in Caracas, opgericht na de dood van de kunstenaar.(Een andere kleinzoon was de schilder Elias Crespin.) Grote openbare werken en vroege sculpturale vormen met parallelle lijnen, gemaakt van zwaardere metalen staven, vereisten daarentegen de hulp van geschoolde ambachtslieden.
Gego werkt alleen of huurt een student in om te helpen met grotere 3D-werken, maar veel van haar tekeningen en aquarellen op papier worden gemaakt in een geïsoleerde studio, vertelde Gego's zoon Thomas Gunz telefonisch aan Artnet News met Say.Veel van deze werken zijn opgenomen in Parijse tentoonstellingen en reizende retrospectieven.Andere tentoongestelde werken zijn onder meer haar prachtige “Dibujo sin papel” [tekening zonder papier], mesh-bollen en andere vormen, boeken, prenten, “Bichos” (kleine dieren of kevers), parallel lijnwerk en haar latere “Tejeduras” (vlechten). ).).
Hoewel Guntz zich bewust was van de actieve en gevierde carrière van zijn moeder in Venezuela, zegt hij dat “we pas de relevantie van haar werk begonnen te begrijpen na haar dood, toen het Museum voor Schone Kunsten in Houston zijn eerste internationale solotentoonstelling hield [in 2002] .
"Ondanks de inspanningen van een paar geselecteerde wetenschappers en curatoren in de afgelopen twintig jaar om Gego's plaats in de modernistische canon te vestigen, blijft ze een obscure figuur in de Verenigde Staten", zegt Pablo Leon, curator van Latin de la Barra.schreef.American Art in het Guggenheim Museum in New York, en collega-curator Janine Gutiérrez-Guimaraes, in een e-mail aan Artnet News.Beiden hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van de huidige retrospectieve, die tot doel heeft “een groter begrip en waardering voor [Gego's] werk in de context van het modernisme van de 20e eeuw te bevorderen.”de hellingen in de rotonde benadrukken Gego's gesprekken met andere makers en het publiek.
Gego's profiel groeide echt met een internationaal reizend retrospectief tijdens de Houston MFA-show in 2002, oorspronkelijk georganiseerd door het Museo de Bellas Artes de Caracas, en een andere grote stap was de eerste grote show in 2013 in de Kunsthalle Kunsthalle in Hamburg, Duitsland.Het gaat verder in het Kunstmuseum in Stuttgart en het Henry Moore Institute in Leeds, VK.
Tentoonstelling in Hamburg “Gego.De lijn als object “is een startpunt geworden voor de perceptie van haar werk in Europa, en voor velen heeft het de ogen geopend”, zegt Brigitte Kölle, co-curator van de tentoonstelling, “maar er is nog veel te doen. ”
Het museum had destijds ook een parallelle tentoonstelling van de kunstenaar Eva Hesse, die eveneens Hamburg ontvluchtte in een kindertrein met Joodse kinderen.
Kelle zei dat ze niet denkt dat Gego's Joods-zijn heeft bijgedragen aan haar laattijdigheid in Duitsland, en merkt op dat onderzoekers sinds de jaren negentig actiever op zoek zijn gegaan naar informatie over Duits-Joodse kunstenaarsvluchtelingen uit de Tweede Wereldoorlog.“Er is echter ook een zekere mate van schaamte”, zei ze.Op de tentoonstelling van 2013 was ook een plaquette te zien ter herdenking van Gego, die door een stadsambtenaar in haar voormalige huis was geïnstalleerd.
Gego werkt aan de Chorros-installatie in het Barquisimeto Museum, 1985. Met dank aan LGDR, foto door Tony Russell.
De familie Goldschmidt runt sinds 1815 de bank J. Goldschmidt Sohn. Gego, de zesde van zeven kinderen, was de laatste die de familievilla in Hamburg verliet.Ze besloot te wachten tot ze afstudeerde als architect, schonk op het laatste moment de meubels van het huis aan een goed doel, deed de voordeur op slot en gooide de sleutel in de rivier de Ulster.
“Terugkijkend was het riskant [om zo lang te blijven].Het was hetzelfde risico in Venezuela, waarbij we nauwelijks wisten waar het zich op de kaart bevond”, zei Gunz.“Iemand moet de laatste zijn.”
Gego mocht Venezuela binnenkomen vanuit Groot-Brittannië, waar haar directe familie tijdelijk onderdak vond.In Venezuela had ze als vrouw en buitenlander moeite om werk te vinden in de bouw en trouwde in 1940 met Ernst Gunz. Samen openden ze een ontwerpstudio voor houten meubelen.Het echtpaar kreeg twee kinderen, Thomas en Barbara.In 1951 gingen ze uit elkaar en ontmoette Gego haar levenspartner Gerd Leifert.
Gego's late ontdekking in Noord-Amerika en Europa is te danken aan het feit dat ze een Latijns-Amerikaanse kunstenaar was die, in tegenstelling tot sommige van haar bekende collega's in de Venezolaanse postmoderne scene, ervoor koos om in Caracas te blijven in plaats van meer te betalen.tijd in kunsthoofdsteden als Parijs of New York.Niet vertegenwoordigd worden door een grote commerciële galerie is een andere zaak.
LGDR heeft Gego's werk ondergebracht in instellingen als het San Francisco Museum of Modern Art en het Guggenheim Museum in Abu Dhabi, en zegt dat het interesse heeft gewekt bij veel musea, vooral omdat de kunstenaar weinig grootschalige werken te verkopen heeft.Prijzen voor etsen variëren van $20.000, werken op papier $50.000 tot $100.000, en bulkwerken $250.000.Een zeldzame vrijstaande Chorro werd verkocht voor iets meer dan $ 1,5 miljoen.
Gego heeft een korte tijd in Amerika doorgebracht.In de jaren zestig werkte ze bij het Pratt Institute in New York, studeerde vervolgens pedagogiek aan de University of California in Berkeley en graveren in de lithografische studio Tamarind in Los Angeles.In 1965 exposeerde en kocht het Museum of Modern Art in New York haar Esfera (Spheres) -raster, en in 1971 exposeerde ze haar Los Chorros-serie in een solotentoonstelling in de Betty Parsons Gallery in New York.
“Als ze langer was gebleven, zoals andere Latijns-Amerikaanse artiesten die naar de VS waren verhuisd, had ze misschien meer erkenning gekregen”, zei haar zoon.“Maar dat was destijds niet haar doel.Venezuela was zo levendig [in termen van] het artistieke leven dat ze dacht dat het daar gebeurde.”Hij voegde eraan toe: “Ze wilde niet beroemd worden.”
Dat mag dan waar zijn, maar Gego's kleindochter Esther vraagt ​​zich ook af of de wereld meer tijd nodig heeft om Gego in te halen.‘Misschien waren we tot nu toe nog niet klaar om meer over haar werk te weten te komen,’ zei ze.
© Artnet Worldwide Corporation, 2022 ©.isnewsletter = pagetypeurl.includes(“?pagina_1″); w = paginatype + 20 * Math.round(w / 20), h = paginatype + 20 * Math.round(h / 20), googletag.cmd.push(function() { googletag.pubads().setTargeting(“width ”, w), googletag.pubads().setTargeting(“height”, h), 1 == isnieuwsbrief && googletag.pubads().setTargeting(“iseerstepagina”, ['Y', pagetypeforce] ) }); w = тип страницы + 20 * Math.round(w/20), h = тип страницы + 20 * Math.round(h/20), googletag.cmd.push(function() { googletag.pubads().setTargeting( “breedte “, w), googletag.pubads().setTargeting(“высота”, h), 1 == isnieuwsbrief && googletag.pubads().setTargeting(“iseerstepagina”, ['Y', pagetypeforce] ) }); w = paginatype + 20 * Math.round(w / 20), h = paginatype + 20 * Math.round(h / 20), googletag.cmd.push(function() { googletag.pubads().setTargeting(“宽度”, w), googletag.pubads().setTargeting(“height”, h), 1 == isnieuwsbrief && googletag.pubads().setTargeting(“iseerstepagina”, ['Y', pagetypeforce] ) }); w = тип страницы + 20 * Math.round(w/20), h = тип страницы + 20 * Math.round(h/20), googletag.cmd.push(function() { googletag.pubads().setTargeting( “宽度”, w), googletag.pubads().setTargeting(“высота”, h), 1 == isnieuwsbrief && googletag.pubads().setTargeting(“iseerstepagina”, ['Y', pagetypeforce] ) }); (function defernl() { if (window.jQuery) { if (jQuery(window).width() > 619) { setTimeout(function() { var cookieSettings = { recentShown: { expiration_minutes: 5 }, SignUp: { expiration_days: 14 }, closedSignupBar: { expiration_days: 5 } }; var generalSettings = { loadFontAwesome: false }; if (!window.jQuery) loadJQuery(); var $ = window.jQuery; function addCss(fileName) { var head = document. head , link = document.createElement('link'); link.type = 'text/css'; link.rel = 'stylesheet'; link.href = bestandsnaam; head.appendChild(link); } function appendNewsletterSignup() { var signup = ” //verbergen op mobiele telefoons + ' @media (max-width: 575px){ #ouibounce-modal {display:none !important;} }' + ' @media (max-width: 767px){ .close -signup {top:0 !important;} }' + ' @media (max. breedte: 1199px){ #ouibounce-modal .description {font-size:13px !important;} }' + ” + ” + ” + ” + ” + ” + ” + ” + 'Ontvang elke dag zorgvuldig geselecteerde verhalen van onze redacteuren, rechtstreeks in je inbox.' + ” + ” + (функция defernl() { if (window.jQuery) { if (jQuery(window).width() > 619) { setTimeout(function() { var cookieSettings = { недавно показано: { verval_minuten: 5 }, aangemeld: { verval_dagen : 14 }, ClosedSignupBar: {дней_истечения: 5} }; var generalSettings = {loadFontAwesome: false}; if (!window.jQuery) loadJQuery(); var $ = window.jQuery; function addCss(fileName) { var head = document .head, link = document.createElement('link'); link.type = 'text/css'; link.rel = 'stylesheet'; link.href = bestandsnaam; head.appendChild(link); } functie appendNewsletterSignup() { var signup = ” // скрыть на мобильных телефонах + '@media (max. breedte: 575px){ #ouibounce-modal {display:none !important;} }' + ' @media (max. breedte: 767px){ . close-signup {top:0 !important;} }' + ' @media (max-breedte: 1199px){ #ouibounce-modal .description {font-size:13px !important;} }' + ” + ” + ” + ” + ” + ” + ” + ” + 'Каждый день получайте тщательно истории от наших редакторов прямо на ваш по чтовый ящик.' + ” + ” + (function defernl() { if (window.jQuery) { if (jQuery(window).width() > 619) { setTimeout(function() { var cookieSettings = { recentShown: { expiration_minutes: 5 }, SignUp: { expiration_days: 14 }, closedSignupBar: { expiration_days: 5 } }; var generalSettings = { loadFontAwesome: false }; if (!window.jQuery) loadJQuery(); var $ = window.jQuery; function addCss(fileName) { var head = document. head, link = document.createElement('link'); link.type = 'text/css'; link.rel = 'stylesheet'; link.href = bestandsnaam; head.appendChild(link); } function appendNewsletterSignup() { var signup = ” //在手机上隐藏 + ' @media (max. breedte: 575px){ #ouibounce-modal {display:none !important;} }' + ' @media (max. breedte: 767px){ . close -signup {top:0 !important;} }' + ' @media (max. breedte: 1199px){ #ouibounce-modal .description {font-size:13px !important;} }' + ” + ” + ” + ” + ” + ” + ” + ” + '从我们的编辑那里获取每天直接发送到您的收件箱的精选故事。' + ” + ” + (функция defernl() { if (window.jQuery) { if (jQuery(window).width() > 619) { setTimeout(function() { var cookieSettings = { недавно показано: { verval_minuten: 5 }, aangemeld: { verval_dagen : 14 }, ClosedSignupBar: {дней_истечения: 5} }; var generalSettings = {loadFontAwesome: false}; if (!window.jQuery) loadJQuery(); var $ = window.jQuery; function addCss(fileName) { var head = document .head, link = document.createElement('link'); link.type = 'text/css'; link.rel = 'stylesheet'; link.href = bestandsnaam; head.appendChild(link); } functie appendNewsletterSignup() { var signup = ” //在手机上隐藏 + ' @media (max. breedte: 575px){ #ouibounce-modal {display:none !important;} }' + ' @media (max. breedte: 767px){ . close-signup {top:0 !important;} }' + ' @media (max-breedte: 1199px){ #ouibounce-modal .description {font-size:13px !important;} }' + ” + ” + ” + ” + ” + ” + ” + ” + '从我们的编辑那里获取每天直接发送到您的收件箱的精选故事。' + ” + ” +” + ” + ” + '请输入有效的电子邮件地址' + ” + ” + '注册失败。 请稍后再试。' + ” + ” + ” + ” + ' ' + ” + ” + ” + ” + ” + ” + ” + ” + '感谢您的订阅！' + ” + '
U bent momenteel op een ander apparaat ingelogd op dit Artnet News Pro-account.Meld u af vanaf een ander apparaat en laad deze pagina opnieuw om door te gaan.Neem contact op met [email protected] om erachter te komen of u in aanmerking komt om u te abonneren op de Artnet News Pro-groep.Standaardabonnementen kunnen worden aangeschaft via de abonnementenpagina.