Glinsterende iriserende calciet omsluit en houdt de schedels vast van uitgestorven soorten – holenberen, mammoeten – in beroemde kalksteengrotten in het zuiden van Frankrijk.Het bestaan ​​ervan getuigt van de millennia die ons bestaan ​​scheidden van dat van hen, en het langzame verloop van de afzettingsprocessen van mineralen benadrukt de duur van de kiemrust van zoogdieren.De Nederlandse beeldhouwer Isabelle Andreessen heeft in de galerie even fascinerende mineraal- en sulfaatafzettingen nagebootst en installaties gemaakt die onze planeet weergeven na het uitsterven van onze soort.
Andriessen bouwt systemen waarin anorganische materialen chemische veranderingen ondergaan (kristallisatie, oxidatie), en haar arrangementen zijn zowel elegant als dystopisch.Deze systemen bevatten vaak keramische vormen die er zowel knokig als futuristisch uitzien, alsof ze ons eraan willen herinneren dat het materiaal dat ze gebruikte ouder is dan wij en ons zal overleven.De kleicomponenten gaan vaak gepaard met waterpompen enroestvrijstalen fittingen, industriële apparatuur die spreekt over het materiële erfgoed van onze soort.Ze zorgen er ook voor dat onderdelen gaan zweten en lekken.Poreuze, ongeglazuurde keramische oppervlakken absorberen vocht en veranderen hun uiterlijk tijdens tentoonstellingen. Daarom ontwerpt Andriessen vaak uitgebreide kanalen in galerijen.Je zult niet noodzakelijkerwijs een verandering van onderwerp zien tijdens een bezoek aan een van haar tentoonstellingen, maar in werken als BUNK (2021) sijpelden kristallijne afzettingen van turquoise tinten naar buiten en droogden vervolgens op de vloer van de galerie.Bewijs van een voortdurende reactie waarbij nikkel betrokken is.sulfaat staat als materiaal op het etiket vermeld.
Andreessen wijst echter vragen van de technische chemie af.Ze behaalde haar Master of Fine Arts aan de Malmö Academy of Art in 2015 en heeft zich sindsdien verdiept in de natuur- en scheikunde, vooral via YouTube-video's.Maar toen ik haar in de virtuele studio vroeg om te kijken hoe haar werk werkt, zei ze tegen mij: “Ik heb het niet over wetenschap.Misschien gebruik ik gewoon een beetje wetenschap om mijn eigen verhaal te vertellen.”wat zou er gebeuren als onze huidige omgeving en economische omstandigheden – voor haar waren ze hetzelfde – zouden voortduren of versnellen.
Op de recente FRONT Triënnale in Cleveland presenteerde de beeldhouwer drie werken van haar vader Jurrian Andriessen, evenals prenten en tekeningen.Zijn ingewikkelde, nooit eerder vertoonde architecturale weergaven, gemaakt tussen 1969 en 1989, geven de dromerige antikapitalistische utopie tot in detail weer, inclusief achtbaanwegen die rond wolkenkrabbers met balken slingeren en milieu-apparaten die integreren met en.Werkt vanuit het lichaam van de gebruiker.Deze vergelijking laat zien hoe de milieuwetenschap de toekomst de afgelopen decennia heeft vormgegeven.
Het wereldbeeld van Isabelle Andriessen is niet alleen somber vanuit een niet-menselijk perspectief; ze wil ook dat jij dat doet.Ja, haar sculpturen doen denken aan hoe plastic en andere synthetische materialen in ons lichaam worden opgenomen, aangezien wij, net als haar keramiek, poreuze wezens zijn.Ja, werken als Tidal Spill en Terminal Beach (beide 2018) verwijzen naar de vage grenzen tussen elektronische stortplaatsen en natuurlijke landschappen.Maar Andreessen vraagt ​​ons ook om de dynamiek van allerlei soorten materialen te erkennen, aangezien het Antropoceen laat zien hoe diep leven en niet-leven met elkaar verweven zijn.Ze gebruikt vaak biologische termen om haar beeldhouwpraktijk te beschrijven, bijvoorbeeld door de relatie tussen metaal en keramiek voor een nieuw werk in een groepstentoonstelling in het Art Nouveau Museum in Malmö, Zweden, te omschrijven als ‘symbiose’.“Wat interessant is, is dat er niets verdwijnt,” zei ze, verwijzend naar de wet van behoud van massa.Allerlei soorten materie zijn verstrikt in complexe systemen, en de kunst van Andriessen demonstreert dit feit op een schaal die voor ons gemakkelijker te begrijpen is.
       Nikkelgaas is geweven van zeer zuivere nikkeldraad.Het is een niet-magnetisch, corrosiebestendig metaal dat uitstekend bestand is tegen alkaliën, zuren en organische oplosmiddelen.Nikkeldraadgaas wordt veel gebruikt in wetenschappelijke experimenten, filtratie en zeeftoepassingen.De hoge temperatuurbestendigheid maakt het bruikbaar in lucht- en ruimtevaart- en industriële toepassingen.Het wordt ook vaak gebruikt als decoratief en architectonischgaas.Het gaas kan in een breed scala aan maten worden gekocht en kan worden aangepast om aan specifieke behoeften te voldoen